بزرگنمايي:

پیام مازند - عقلانیت در مجلس کم رنگ و احساسات پررنگ شده است نمایندگان مجلس همچنان روی طرح «تأمین کالاهای اساسی» تأکید دارند. آنان پس از رد این طرح از سوی شورای نگهبان به‌دلیل تعیین نشدن بار مالی‌اش، آن را اصلاح و دوباره به شورا فرستادند.
البته تغییراتی که از سوی نمایندگان اعمال شد چیزی غیر از فروش اموال دولتی و سهام شرکت‌های صنعتی و بانک‌ها و بیمه‌ها نبود تا اصرار آنان برای رسیدن به این هدف به هر قیمتی محل سؤال باشد.
شورای نگهبان هم البته روز چهارشنبه اعلام کرده که با اصلاحات انجام شده طرح پرداخت یارانه به مردم برای تأمین کالاهای اساسی را تأیید کرده است. اینکه چرا نمایندگان به هر طریق که شده خواستار تصویب این طرح هستند، مشخص نیست. آیا آنان در پی تحقق همان شعار حل مشکلات معیشتی مردم در ابتدای کار هستند که خود را به آب و آتش می‌زنند تا به جیب 60 میلیون ایرانی پول تزریق شود؟ اینکه طرح تأمین کالاهای اساسی چقدر از سوی آنان کارشناسی شده و صحیح به نظر می‌آید را با یکی از نمایندگان مطرح کردیم. محمد باقری بنابی، رئیس فراکسیون مستقلین ولایی مجلس در گفت‌و‌گو با «ایران»، این تصمیمات را از اساس اشتباه خواند که به هیچ عنوان کارشناسی شده هم نیست. او این تصمیم مجلس را از روی احساس خواند که هر وقت فروکش کند و عقلانیت حاکم شود متوجه ضرر آن می‌شوند.
چرا نمایندگان مجلس همچنان بر اجرایی شدن طرح تأمین کالاهای اساسی با وجود مخالفت دولت و بسیاری از اقتصاددانان اصرار دارند؟ آیا چنین طرحی واقعاً حلال مشکلات اقتصادی امروز کشور است؟
هم پرداخت یارانه نقدی به مردم و هم طرح تأمین کالاهای اساسی که طی دو سه هفته گذشته در مجلس شورای اسلامی در حال پیگیری است، طرح‌های ابتری هستند که به هیچ وجه نمی‌توانند برای حل مشکلات مردم قدمی بردارند. حتی وقتی دولت هم می‌خواهد چنین اقدامی انجام دهد، نظرم بر اشتباه بودن آن است. مجلس مصوبه‌ای در این خصوص داشته و شورای نگهبان هم بر آن ایراد وارد کرده، اما بالاخره اصلاح شد و دوباره به شورا رفت و تأیید هم شد. اما هر چه باشد به نظر می‌رسد این گونه طرح‌ها چه از طرف دولت و چه از سوی مجلس مسیر اشتباهی است که متأسفانه از دوره آقای احمدی‌نژاد شروع شده و هنوز هم ادامه دارد.
توجیه نمایندگان برای این کار وضعیتی است که به‌خاطر شیوع ویروس کرونا بر کشور حاکم شده و در حقیقت می‌گویند با این مصوبه به معیشت مردم کمک می‌شود.
اگر دولت پول دارد و اگر مجلس منابعی را می‌شناسد که می‌تواند برای این کار تخصیص دهد بهتر است که آن را برای حل مشکل اشتغال جامعه و ناتمام ماندن طرح‌های عمرانی که به معضل تبدیل شده، اختصاص دهد. چرا که اگر مردم اشتغال داشته باشند خیلی از مشکلات خود به خود رفع می‌شود. در وضعیت کرونا، بحث مهمتر بیمه بیکاری است که تاکنون نتوانستند فکری برای حل آن بکنند. این موضوع باید در اولویت قرار بگیرد. هنوز چند میلیون نفر بیمه بیکاری خود را نگرفتند. اگر بحث حمایتی مطرح است، می‌تواند در مورد برخی نهادهای حمایتی همچون سازمان بهزیستی و کمیته امداد انجام شود اما تلاش مجلس برای اختصاص کمک به 60 میلیون ایرانی، به 30 هزار میلیارد تومان پول نیاز دارد. وقتی این میزان پول وارد جامعه می‌شود عملاً سودی برای مردم ندارد. تزریق هر میزان پولی در جامعه، سبب افزایش نقدینگی و بالا رفتن تورم می‌شود. اگر پول داریم و منبع مالی می‌شناسیم مشکل بیمه بیکاری را حل کنیم، یا فقط آن را به کمیته امداد و بهزیستی بدهیم. کارهای عمرانی را رونق داده و حقوق کارگران و کارمندان را افزایش دهیم. اینگونه اقدامات مجلس، کارهای ابتری است که از دوران احمدی‌نژاد آغاز شده و به نظر می‌رسد همچنان هم ادامه دارد.
کارشناسان اقتصادی هم به وجود چنین تبعات منفی اقتصادی هشدار داده‌اند اما ظاهراً توجهی از سوی نمایندگان نمی‌شود؟
یکی از تبعات این کار ایجاد تورم است. دیگر اینکه ما وقتی به میان جامعه می‌رویم با رشد قیمت اجناس روبه رو هستیم. حالا اگر با این طرح نقدینگی جامعه را افزایش دهیم، نتیجه آن را ظرف سه چهار ماه آینده در کشور خواهیم دید. این کار حتماً مشکلات جامعه را بیشتر خواهد کرد. مخصوصاً طبقه فقیر و دهک‌های پایین جامعه با مشکلات زیادی روبه رو خواهند شد. علاوه بر اینها مشکل تأمین منابع هم وجود دارد. نمی‌دانم که از کجا باید این مقدار پول برای تزریق به جامعه تأمین شود. هرچند مجلس راهکاری همچون فروش اموال دولتی و سهام شرکت‌های صنعتی و بانک‌ها و بیمه‌ها را پیشنهاد داده اما عملاً از این کار طرح موفقی حاصل نخواهد شد.
بنابراین شما هم معتقدید که مصوبه یاد شده کارشناسی شده نیست. پس دلیل اصرار مجلس بر اجرای آن چیست؟
متأسفانه در کشور ما بحث‌های کارشناسی درباره طرح‌ها و حتی لوایح به حد لازم انجام نمی‌شود و جای کار کارشناسی و تحقیقات و پژوهش‌های علمی را گاه هیجانات و احساسات می‌گیرد. بیراه نیست اگر گفته شود عقلانیت در نهادهای مختلف و بخصوص در مجلس کم رنگ شده است. طرح‌هایی از قبیل پرداخت یارانه به مردم برای تأمین کالای اساسی طرح‌های احساساتی و غیرمنطقی است که با گذر زمان و فروکش کردن هیجانات متوجه می‌شویم چه آسیب‌ها و تبعات منفی برای مردم داشته است. اصرار مجلس هم بر این مصوبه به خاطر حاکم بودن همان جو هیجانی و احساساتی بر بهارستان است که از ابتدا شروع به کار مجلس در قالب تلاش برای حل مشکلات مردم شکل گرفته اما راه درست و عقلانی برای محقق کردن این دغدغه انتخاب نشده است. با این حال اگر این طرح تبدیل به قانون شود باید از هم اکنون در انتظار پیامدهای منفی آن همچون افزایش نقدینگی در جامعه و تورم آن بود.
منبع: ایران آنلاین