بزرگنمايي:

پیام مازند - معاون امور فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران در نشست مشترک یونیسف، UCLG و متروپلیس از اقدامات پایتخت ایران برای کودکان مهاجر در دوران کرونا گفت.

به گزارش شهر محمدرضا جوادی یگانه که به نمایندگی از شهرداری تهران برای شرکت در نشست مجازی مشترک یونیسف، UCLG و متروپلیس با عنوان «شهرها می‌شنوند» دعوت شده بود، در این رویداد جهانی از اقدامات و تمهیدات نظام مدیریت شهری پایتخت ایران برای ساماندهی و حمایت از کودکان مهاجر و بی‌سرپرست در دوران پاندمی کووید19 گفت.
او در این مراسم گفت: کودکان به عنوان یکی از اصلی ترین گروه های هدفِ اغلبِ فعالیت های اجتماعی، در برنامه ریزی های مدیریت اجتماعی شهر جایگاه مشخص و تعریف شده ای داشتند و دارند. اکنون نزدیک به سه دهه از پیوستن ایران به کنوانسیون حقوق کودک می گذرد و حدود یک دهه است که تهران طرح شهر دوستدار کودک را پذیرفته است.
جوادی یگانه ادامه داد: شهرداری ظرفیت‌های محلی خود را بیش از پیش بر تشکیل کارگروه‌های اموزشی در سطح محلات و تولید و توزیع محصولات اموزشی و نوشتاری و دیداری و شنیداری در راستای ارتقای اگاهیهای عمومی شهروندان در مورد حقوق و تکالیف شهروندی و زمینه سازی برای تحقق چشم انداز طرح «تهران؛ شهر دوستدار کودک» متمرکز کرده است.
او با اشاره به این‌که در نگاه ما ارائه خدمات حمایتی به کودکان با فعالیت هایی که برای بهبود بخشیدن به وضعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده ایشان انجام می شود در هم تنیده است، گفت: بنابراین حمایت از خانواده کودک یکی از اصلی ترین فعالیت های شهرداری در راستای ارتقای کیفیت زندگی کودکان شهر و به خصوص کودکان مهاجر و در معرض اسیب است.
معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران افزود: در دوران کرونا علی رغم تعطیلی تمامی مراکز و برنامه های اجتماعی، فرهنگی، ورزشی و هنری، فعالیت خانه های سلامت به منظور ارائه اموزش خودمراقبتی ،کنترل و پیشگیری از شیوع ویروس کرونا ادامه داشته که از ان جمله می توان به برگزاری 934 کلاس حضوری برای 20 هزار و 195 نفر مخاطب و تشکیل 820 کانال و گروه مجازی در سطح مناطق با بیش از 23 میلیون بازدید و هم چنین توزیع بیش از 102 هزار پوسترو بروشور و پمفلت در سطح محلات اشاره کرد. علاوه بر این بیش از 100 مورد مشاوره روانشناختی تلفنی و مجازی نیز توسط مددکاران و روانشناسان خانه سلامت برگزار شد.
او در بخش دیگری از اظهاراتش گفت: در حوزه اموزش نیز شهرداری تهران با همان نگاه محله محور از سالها قبل طرح مراکز پرتو را در دستور کار قرار داده بود. در این طرح شهرداری امکانات لازم برای ارائه خدمات تحصیلی به کودکان مهاجر بازمانده از تحصیل را در اختیار سمن های داوطلب قرار می دهد و این سمن ها می توانند با استفاده از این امکانات و هم چنین تخصص مبتنی بر تجربه سال های فعالیت مدنی در سطح شهر، کودکان مهاجر را تحت حمایت تحصیلی، روانی، بهداشتی و اجتماعی قرار دهند. در حال حاضر 24 مرکز پرتو در مناطق مختلف شهر تهران فعالیت می کنند.
جوادی یگانه ادامه داد: حل مسئله کار کودکان در صنعت زباله که از بدترین انواع کار کودک است همواره مسئله شهرداری کلان شهر تهران بوده و با شروع پاندامی این مسئله بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت تا جایی که شهردار وقت طی بخشنامه ای استفاده پیمانکاران طرف قرارداد شهرداری از این کودکان را ممنوع اعلام کرد.با این حال ساده انگارانه است اگر بپنداریم حضور این کودکان در بدترین نوع کار کودک به سادگی قابل حل است. این کودکان در بستر فرایندهای پیچیده ای از مسائل اقتصادی و سیاسی ناشی از جنگ های بی پایان در افغانستان و تحریم های ظالمانه علیه ایران به نقطه کنونی رسیده اند و بهبود شرایط زندگی ایشان به عزمی جهانی نیازمند است.
او اظهار داشت: علی رغم این دشواری ها، شهرداری تهران در دوران پاندامی تلاش کرد تا حداقل های زیستی لازم برای این کودکان مانند دادن بسته های ارزاق و بهداشتی و مراجعه پزشک به گودها را به صورت مستمر در دستور کار قرار دهد.در همین راستا 1500 پکیج بهداشتی شامل دستکش و مواد ضد عفونی کننده و مایع دستشویی، بین کودکان زباله گرد به صورت میدانی در سطح خیابان ها توزیع شد.علاوه بر این 2000 پکیج بهداشتی و 32 هزار پرس غذا نیز در گودها و گاراژهای زباله گردی توزیع شد.هم چنین با شروع پاندامی 300 کودک زباله گرد تحت معاینه پزشک قرار گرفته و با شناسایی افراد بیمار، تامین دارو و ارجاع ایشان به مراکز درمانی در دستور کار قرار گرفت.
معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران در پایان خاطرنشان کرد: تلاش ما بر این است که تهران شهر دوستدار کودک باشد و در این راه بیش از هر چیز به انباشت سرمایه های اجتماعی محلات و شکوفایی این سرمایه ها در راستای ارتقای کیفیت زندگی شهروندان و به خصوص کودکان و خانواده هایشان امید داریم.با این حال نمی توان از نظر دور داشت که به واسطه سیاست های ظالمانه جهانی و سکوت سازمان های مسئول، روزگار سختی را می گذرانیم که ثمره ان بی معنا شدن مفهوم کودکی برای کودکان بی گناه در گودهای زباله است.