پیام مازند - سام قریبیان اعتقاد دارد که باید در شأن قهرمانان‌مان سریال و فیلم بسازیم، این نوع کارها فرهنگساز است و کودک و نوجوانِ ما را از الگوهای اشتباه نجات می‌دهد. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بازیگر، نویسنده و کارگردان سینما، تلویزیون و تئاتر و فرزند یکی از ستاره‌های عصر بازیگری، فرامرز قریبیان است.
سام قریبیان برای اولین‌بار در سال 1364 مقابل دوربین فیلم سینمایی "گردباد" به کارگردانی کامران قدکچیان رفت. وی در سال 1377 پس از اجرای افتتاحیه و اختتامیه جشنواره بین‌المللی کودک و نوجوان اصفهان به آمریکا رفت. او همچنین در گروه تولید فیلم هالیوودی آقای بروکس حضور داشت؛ یک‌سال پس از اتمام تحصیلاتش به ایران بازگشت.
سام قریبیان برنده جایزه بهترین فیلمنامه برای فیلم "گناهکاران" از جشنواره لوسرن سوئیس است. او همچنین به عنوان استاد میهمان در دانشگاه سینما تئاتر دانشگاه هنر به تدریس مشغول است. قریبیان برای ترجمه کتاب انار و گل سرخ برنده جایزه جهانی بهترین ترجمه از فستیوال کتاب گورمند شده است. وی برای فیلمنامه فیلم گناهکاران، کاندید دریافت سیمرغ بلورین از سی و یکمین جشنواره فیلم فجر شد.
قبل از "خروج" ابراهیم حاتمی‌کیا که نقش متفاوتی دارد؛ جدال در تاسوکی، قانون و شکار خاموش در کارنامه‌اش دیده می‌شود. در تلویزیون و تئاتر هم کم‌کار نبوده و او را با "ایراندخت" محمدرضا ورزی، "تنهایی لیلا" و "بیست" بیشتر شناخته شد. 
"عالیجناب" سریال نمایش‌خانگی بود که کارگردانی کرد و البته ناتمام باقی ماند. برای "یک کلیک کوچولو" احمد سلیمانی و محمدرضا کوهستانی روی صحنه رفت و در "عذرخواهی از آقای امانوئل" امیررضا سپهری ایفای نقش کرد و البته در "آهسته با گل سرخ" هادی مرزبان هم روی صحنه رفت.
او همیشه نسبت به فقدان قهرمان در سینما و تلویزیون گلایه داشته و دارد؛ معتقد است سریال‌های تلویزیون و فیلم‌های سینمایی به متنِ خوب، موقعیت‌های دلچسب و جذاب نیازمند است. اگر تعلل از معرفی قهرمانان به همین منوال ادامه پیدا کند کودکان و نوجوانان ما تماشاگر الگوهای غربی خواهند بود.

از زمانیکه به ایران برگشتم 10 سال است می‌گویم سینمای ما قهرمان ندارد و جایی مثلِ تلویزیون هم از این فقدان، رنج می‌برد. یادم می‌آید فیلم‌های جنگی پس از انقلاب، پدر من (فرامرز قریبیان) و جمشید هاشم‌پور حضور داشتند آنقدر جذاب بودند که با نگاهی به آمار فروش‌شان می‌توان به این نکته دست یافت مردم چقدر به این نوع فیلم‌ها گرایش دارند.
همه جای دنیا قهرمان دوست دارند و ما می‌توانیم بسیار این فرصت را مغتنم بشمریم و از اسطوره‌های ماندگارمان، آثار جذاب و دلچسبی بسازیم. حتی خودم در برنامه‌ای تلویزیونی با ناخدایی مصاحبه کردم که از چنگِ دزدان دریایی سومالی، جانِ سالم به در برده بود. ماجرا از این قرار است که فروردین‌ماه 1394 قایق دزدان دریایی سومالی با آرپی.جی و تفنگ لنج‌های ملوانان ایرانی را محاصره می‌کنند و آن‌ها را به سمت روستایی در ساحل سومالی می‌برند.
خواسته دزدان دریایی یک میلیون دلار پول است. آن‌ها در تماس‌های متعدد از اربابان (مالکان) لنج‌ها یک میلیون دلار پول طلب می‌کنند؛ مبلغی که صاحبان لنج‌ها و خانواده‌های ملوانان توانایی پرداخت آن را ندارند. بعد از 6 ماه اسارت در دست دزدان دریایی سومالی، ناخدا یونس و 15 ملوانش نقشه فرار خود را اجرا کردند.
آمریکایی‌ها فیلمی به نام "کاپیتان فیلیپس" براساس داستان ربوده شدن کشتی‌باری آمریکایی به نام مائرسک آلاباما توسط دزدان دریایی سومالیایی ساخته شد. در این فیلم تام‌هنکس در نقش کاپیتان ریچارد فیلیپس به ایفای نقش پرداخت. امیدوارم فرصتی پیش بیاید من فیلمی درباره این ناخدا و اتفاق عجیب و غریب بسازم.
همیشه ناراحت این تعلل‌ها و عدم توجه به قهرمانان‌مان بوده و هستم؛ از این فقدان رنج می‌برم. قصه‌های مربوط به این ناخدا و آن اتفاق وجود دارد، باید بسازیم قبل از اینکه بسازند. حاج قاسم سلیمانی قهرمان واقعی است و همه مردم خواستارِ ساخت کار با شأن و فاخری درباره این شهید بزرگوارند.
مردم می‌خواهند و بسیاری هم دغدغه‌مند این نوع آثارند اما مشکل از سفارش‌دهنده‌ها است. کسی یا کسانی که باید شرایط را فراهم کنند. حتماً پرهزینه‌اند و نیاز به هماهنگی‌های خاص دارند؛ اما در مقابل یکسری از کارهایی که شما هم به آن‌ها اشاره کردید اولویت بیشتری دارند. چون این نوع کارها فرهنگساز است و کودک و نوجوانِ ما را از الگوهای اشتباه نجات می‌دهد.

اگر می‌خواهیم این کارها را بسازیم باید در شأن قهرمانان‌مان بسازیم. این روند درست جلو برود، کودکان و نوجوانان ما هم استقبال خواهند کرد. فیلم‌های ایرانی را می‌بینند که می‌تواند بیشتر آن‌ها را به سبک زندگی و فرهنگ ما نزدیک‌تر کند. متأسفانه امروز که این شرایط را فراهم نمی‌کنند فیلم درباره قهرمان‌مان ساخته شود، بتمن و سوپرمن موفق‌ترند.
دو طرح داشتم اما هیچ‌وقت نگفتند نه اما جواب ندادند. در خلأیی گرفتار می‌شوید که به جواب آن طرف بستگی دارد. بزرگترهای ما اساتیدی مثل ابراهیم حاتمی‌کیا و مرحوم ملاقلی‌پور پیشکسوتان سینمای جنگند، آن‌ها هم نمی‌توانند بسازند. همه هم ابراز علاقه می‌کنند درباره قهرمانان کشورشان فیلم بسازند اما شرایط آن توسط سفارش‌دهندگان فراهم نمی‌شود. البته این کارها تهیه‌کننده، کارگردان و فیلمنامه مناسب و درستی می‌خواهد. این روزها فیلم‌های جنگی داریم که هنوز اکران نشده‌اند؛ در نتیجه شرایط فراهم نیست.