بزرگنمايي:

پیام مازند - ساری - تاریخ 15 اردیبهشت مصادف با یکصد و هشتمین سال تولد استاد غلامحسین بنان خواننده مخملین آواز ایران است.
به گزارش خبرنگار ایرنا، دوستداران موسیقی ایرانی پس از گذشت ده ها سال همچنان با ترانه های "ای ایران"، "الهه ناز"، "حالا چرا"، "من از روز ازل" و.... لذت برده و آرامشی وصف ناپذیر را با شنیدن صوت دلنشین استاد بنان تجربه می کنند.
آوازه خوانان ایران عموما بر دو قسمند: شماری دارای صدای غرا بوده و به اصطلاح موسیقی از "شش دانگ صدا " برخوردارند که تاج اصفهانی، سعادتمند قمی، فرهاد منتشری، حسین خواجه امیری (ایرج) و... از این قسمند. اما گروهی نیز تنها با دارا بودن دو الی سه دانگ، دارای صوتی آرامشبخش بوده و مخاطبان این رشته از هنر را مجذوب خویش می کنند که استاد بنان بی شک در صدر آنان است.
تولد و فعالیت موسیقایی**
غلامحسین بنان در 15اردیبهشت 1290 خورشیدی در تهران زاده شد. پدرش کریم خان بنان‌الدوله نوری و مادرش شرف السلطنه دختر شاهزاده محمدتقی میرزا رکن‌الدوله برادر ناصرالدین شاه بود. وی از 6‌سالگی به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی‌های مادرش، که پیانو می‌ نواخت بهره می‌گرفت. از آن پس نزد مرتضی نی‌داوود، میرزا طاهر ضیاءذاکرین رثایی و ناصر سیف فنون نوازندگی بویژه خوانندگی را آموخت.
فعالیت هنرمند جوان از سال 1306 با شرکت در جلسات خصوصی آغاز شد و از اواخر شهریور 1٣٢١ به رادیو راه یافت و با همکاری هنرمندانی چون روح‌الله خالقی صدایش را به گوش مردم رساند.
دیری نپایید که در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داده شد و با ارکستر شماره یک نیز به همکاری پرداخت. روانشاد بنان از بدو شروع برنامه «گلهای رنگارنگ» بنا به دعوت داود پیرنیا حضور یافت و در طول فعالیت هنری خود، حدود 350 آهنگ را اجرا کرد.
بعضی از کارشناسان بنان را بزرگترین اجراکننده سبک وزیری-خالقی می‌دانند. او همچنین در کنار ادیب خوانساری از اجراکنندگان آثار صبا و محجوبی بود. همچنین به مرکب‌خوانی و تلفیق شعر و موسیقی تسلط داشت.
در سال 1332 به پیشنهاد روح‌الله خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل شد و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول و در سال 1334 رئیس شورای موسیقی رادیو شد.
استاد بنان از ابتدا در برنامه‌های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته و برنامه‌های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده به جا مانده‌است.
در این برنامه‌ها، استادان موسیقی سنتی چون روح‌الله خالقی، ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، احمد عبادی، حسین تهرانی، علی تجویدی، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی و… با او همکاری داشته‌اند.
عضویت شورای موسیقی رادیو، استادی آوازهنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذاشتن انجمن موسیقی ایران را می توان از جمله فعالیت های این هنرمند دانست. همچنین از او نخستین خواننده ایرانی آشنا با خط بین‌المللی موسیقی (نُت) نام برده می شود.
بنان در 27 دی 1336 بعد از پایان مهمانی و بازگشت به خانه بهمراه دو نفر از دوستانش ناگهان در حوالی کاروانسرای سنگی با یک تانکر نفتکش که فاقد چراغ ایمنی عقب و پوشیده از گل و لای بود برخورد کرده و یک چشم خود را در اثر این تصادف از دست می دهد.
غلامحسین بنان با مریم وزیری، خواهر کلنل علینقی وزیری ازدواج کرد که حاصل این ازدواج یک دختر به نام گیتی و یک پسر به نام بیژن است. بنان بعد از درگذشت همسر اولش، در نهم بهمن 1344 با خانم پری دخت‌آور ازدواج کرد.
غلامحسین بنان در هشتم اسفندماه 1364 خورشیدی، بر اثر بیماری ریوی و افسردگی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت و بر خلاف وصیتش که مایل بود در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شود، در دهم اسفند، در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.
آثار**
آثار زنده یاد بنان عموما شامل ترانه و آواز است که "آهنگ آذربایجان"، حالا چرا"، " الهه ناز"، "بهار دل‌نشین"، "بوی جوی مولیان" ، "توشه عمر"، "یار رمیده"، "می‌ناب"، "خاموش"، "مرا عاشقی شیدا" ، "من از روز ازل"، "نوای نی"، "ای ایران" و..را می توان به عنوان ترانه های او نام برد.
فیلم طوفان زندگی**
بنان مدتی را نیز به تعلیم فن بازیگری پرداخت و به تصدیق نزدیکانش دارای استعداد زیادی در این زمینه بود. در سال 1327 همراه چهره‌های معروف آن روزگار در فیلمی به نام طوفان زندگی ساخته علی دریابیگی و اسماعیل کوشان بازی کرد که داستان آن درانجمن موسیقی ملی اتفاق می‌افتد. در این فیلم بنان دو ترانه از ترانه‌های معروفش را بطور زنده اجرا می‌کند.
9919/1899