بزرگنمايي:

پیام مازند- توسعه دامداری ها از اهداف بلندمدتی است که همواره محل بحث کارشناسان بوده و موافقان و مخالفان خاص خود را دارد اما تمامی اهالی این حوزه بر این امر توافق نظر دارند که ایجاد یک واحد صنعتی علاوه بر توجیه اقتصادی، نباید موجب خسارت به محیط زیست و سلامت جامعه شود، از همین رو احداث واحدهای صنعتی دامداری دارای ضوابط و مشخصات خاصی است.

اما توسعه نامتوازن، غیر اصولی و بعضا غیر قانونی درست نکته عکس توسعه پایدار بوده و نه تنها موجبات پیشرفت و آبادانی را به ارمغان نیاورده بلکه خسارات های حاصل از آن حتی در برخی موارد می تواند جبران ناپذیر باشد. نابرابری های بین منطقه ای و درون منطقه ای، برخورداری از خدمات و تسهیلات بهتر، تصمیمات سیاسی، امکانات محیطی، محدوده های صنعتی و نیز ردپای صاحبان ثروت و قدرت عواملی است که باعث به وجود آمدن توسعه نامتوازن می شود.

نمونه های بارزی از پروژه های غیراصولی با هدف توسعه در استان مازندران بارها مورد مباحثه و واکاوی قرار گرفته است اما آنچه در این بین همواره به عنوان یک نقطه تاریک و لاینحل باقی مانده متصل بودن مجریان طرح های غیرکارشناسی به صاحبان ثروت، قدرت و مسئولیت است، همین امر سبب شده تا پروژه های مبهم و مجهول بواسطه توان فرادستی خود اجرایی شده و صدمات عمیقی بر پیکر طبیعت و مردمان این دیار وارد کنند.

  ارتقای یک واحد دامداری سنتی به قالب صنعتی در داخل بافت مسکونی روستای توبُن از توابع بخش نَشتا در شهرستان تنکابن موجبات آزار ساکنین محدوده دامداری را فرآهم آورده و این در حالیست که صدای چند خانوار پیرامون دامداری که با مشکلات بوی بد و حشرات موذی دست و پنجه نرم می کنند به گوش مسئولان نمی رسد.

روستای توبن از توابع دهستان تَمِشکِل بخش نشتا در شهرستان تنکابن با 400 خانوار و جمعیتی برابر هزار و 184 نفر در فاصله 7 کیلومتری از شهر نشتارود قرار دارد. مساحت این روستا 58 هکتار بوده و عمده فعالیت اهالی روستا کشاورزی و باغداری به ویژه پرورش مرکبات است.

اعتراض و گلایه اهالی مجاور دامداری

رضا امیر توبی یکی از اهالی روستای توبن که منزل مسکونی وی دقیقا مجاور این واحد صنعتی قرار دارد اظهار کرد: بوی تند و زننده این دامداری در برخی ساعات به ویژه در شب آسایش خانواده ها را مختل کرده است، از طرفی وجود حشرات موذی نظیر مگس و پشه با شروع فصل گرم زندگی در این مکان را غیرقابل تحمل می کند.

حسن حبیب زاده دیگر همسایه واحد صنعتی که فاصله منزل مسکونی او با دامداری کمتر از 50 متر است خاطرنشان کرد: در فصل بهار و تابستان امکان باز گذاشتن پنجره برای خانواده های همسایه دامداری وجود نداشته و بوی بد و حشرات مزاحم در برخی موارد به شدت آزار دهنده است.

فرج اله آزادی یکی دیگر از اهالی روستا با ابراز گلایه از همنشینی با این واحد صنعتی و سلب آسایش اطرافیان تاکید کرد: اگر امکان فروش تمامی مستغلات وجود داشت لحظه ای تامل نکرده و برای رفاه و آرامش خانواده این محل را ترک می کردم، اما قرارگیری در حریم واحد صنعتی این امکان را سلب کرده است.

آزادی  از کثرت وجود مگس و پشه در منطقه خبر داد و با اشاره به فاصله 70 متری مسکن وی تا دامداری اضافه کرد: مالک دامداری پیش از تبدیل آن به واحد صنعتی در مکان فعلی سکونت داشت اما با ارتقای دامداری خود، به سمت دیگر روستا نقل مکان کرد.

وی از مطرح کردن مشکل دامداری با دهیاری، شورای اسلامی و اداره بهداشت خبر داد و با تصریح اینکه مالک دامداری کارمند سابق جهاد کشاورزی و رئیس شورای سابق روستا است، خاطرنشان کرد: وی به واسطه داشتن جایگاه شغلی و نیز مراودات و ارتباطاتی که با صاحبان ذی نفوذ و مسئولین منطقه داشت توانست واحد سنتی خود را به شکل غیرمجاز گسترش دهد، در نتیجه هیچ شخصی با مطرح کردن گلایه و شکایت از این واحد قادر به توقف آن نیست.

آزادی با بیان اینکه این واحد در مقیاس کوچک قبلا با تعداد چند راس گاو بومی فعالیت داشته و بعدها به واسطه تلاش مالک با احتساب نفوذ در ادارات گوناگون ارتقا یافته است، گفت: اکنون در برخی موارد تعداد دام موجود در این واحد صنعتی به 60 تا 70 راس رسیده و مشکلات همسایگان در آن برهه زمانی حادتر می شود.

محسن نادری دیگر ساکن مجاور این واحد صنعتی نیز با یادآوری بوی بد دامداری و مشکلات آزار دهنده حشرات تصریح کرد: وقتی شورای سابق یک روستا خود متخلف بوده و از قانون پیروی نمی کند، طرح شکایت از اساس بی معنا است.

نادری به مشکل همسایگان مبنی بر فروش زمین ها و املاک خود به دلیل چالش های اقتصادی حال حاضر اشاره و اظهار کرد: زمین ها و منازل مسکونی مجاور این دامداری به دلیل قرارگیری در حریم واحد صنعتی به هیچ عنوان امکان خرید و فروش نداشته و این یکی از بزرگترین چالش اهالی مجاور دامداری در داخل بافت روستا است.

وی ظلم در حق مردم بی بضاعت این منطقه را مصداق ناعدالتی و خلاف موازین اسلامی دانست و تصریح کرد: تمامی واحدهای مسکونی این منطقه از روستای توبن، پیش از ایجاد دامداری صنعتی داخل بافت قرار داشتند و سابقه ساخت منازل به بیش از 30 سال می رسد.

نادری با بیان اینکه این واحد دامداری بارها مورد شکایت قرار گرفته و هر بار نیز مالک توانسته وجود واحد صنعتی در بافت مسکونی را توجیه کند، خاطرنشان کرد: مشکل اهالی منطقه مالک دامداری نیست بلکه وجود یک واحد دامداری صنعتی همراه با مشکلات آن در بافت مسکونی روستا محل مناقشه است.

ابوالفضل صفرتوبی یکی دیگر از همسایگان این واحد صنعتی که پروانه ساخت بنای خود را پیش از ارتقای دامداری گرفته و بخشی از ساخت و ساز را انجام داده است اکنون دیگر مجاز به اضافه بنا جهت ارتقای سازه به دلیل قرار گیری در حریم صنعتی مطابق کارشناسی بنیاد مسکن نیست.

صفرتوبی تصریح کرد: علیرغم نامه شبکه بهداشت شهرستان تنکابن مبنی بر غیربهداشتی بودن فعالیت این واحد اما هیچ اتفاقی نیفتاده و با تائید اداره دامپزشکی و محیط زیست این واحد صنعتی در داخل بافت مسکونی روستا فعال همچنان است.

دهیار روستا مشکل را طرح هادی جدید می داند

دهیار روستای توبن  با استناد طرح هادی مصوب روستا در سال 1383 به عدم وجود طرح حفاظتی در آن اشاره و تاکید کرد: در طرح هادی گذشته بنابر نظر محیط زیست کارگاه های صنعتی موجود در روستا فاقد حریم حفاظتی بودند.

حسن آقابابایی از اعمال حریم در طرح هادی بازنگری شده خبر داد و با بیان اینکه برای تصویب این طرح از 14 اداره استعلام اخذ شده است، خاطرنشان کرد: در نقشه جدید اداراه محیط زیست برای مشاغل صنعتی روستا محدوده در نظر گرفت و مطابق نامه دریافتی از آن اداره، ساخت و ساز در حریم واحد صنعتی مجاز نیست ضمن اینکه واحد صنعتی باید مسائل زیست محیطی را رعایت کند.

آقابابایی با تصریح اینکه دامداری پیش از صنعتی شدن با توافق اهالی مشغول فعالیت بود، به چالش حریم صنعتی و عدم خرید و فروش در محدوده 100 متری آن اشاره کرد و این موضوع را سبب نارضایتی و طرح شکایت اهالی دانست و گفت: این حق مسلم هر خانواری است که بتواند از املاکی که در اختیار داشته به بهترین شکل مهم در جهت رفاه حال خانواده و فرزندارن خود استفاده نماید اما اکنون خانوارهای مجاور دامداری قادر به ساخت و فروش در املاک خود مطابق طرح هادی جدید نیستند.

قانون در این مورد چه می گوید

مسئول صدور پروانه جهاد کشاورزی شهرستان تنکابن با تشریح مشخصات واحدهای دامداری سنتی و صنعتی گفت: دامداری های کوچک روستایی حداکثر تا 19 راس ظرفیت داشته و سازه آن تا 45 متر مساحت نیاز دارد، از 20 راس و بیش از آن در قالب صنعتی تقسیم بندی می شود که الزاما باید خارج از بافت مسکونی قرار گیرد و امکان ایجاد یک واحد صنعتی در بافت مسکونی به هیچ عنوان وجود ندارد.

حسین نقدعمل  حریم محدوده های صنعتی را حداقل 250 متر اعلام کرد و با بیان اینکه محدوده معین شده برای واحدها در برخی موارد می تواند کمتر باشد، اظهار کرد: برای روستاهایی کمتر از 100 خانوار این محدوده می تواند شامل 15 درصد تخفیف شود، البته این تخفیفات در مورد روستاهای فصلی که در نیمی از سال خالی از سکنه هستند بیشتر مصداق دارد.

نقدعمل با تصریح اینکه ایجاد یک واحد صنعتی نیاز به ثبت نام از طریق سامانه اینترنتی داشته و مدارک با اطلاع استان مشمول استعلام از دستگاه های مختلف می شود، تاکید کرد: استعلام از محیط زیست، دامپزشکی، منابع طبیعی و غیره پس از مراحل تائید استان اخذ شده و سپس بر اساس نقشه جایگاه دام مصوب شده در کمیسیون استانی، عملیات احداث انجام می گیرد.

وی با یادآوری اینکه ارتقای یک واحد سنتی حتی به کوچک ترین قالب صنعتی در داخل بافت به هیچ عنوان ممکن نبوده و شرایط و ضوابط این اجازه را نمی دهد، تصریح کرد: باید برای گسترش دامداری، زمین دیگری در نظر گرفته شود، مشخصات زمین جایگزین برای اخذ حداقل راس دام صنعتی 2 هزار و 500 متر همراه با رعایت حریم 250 متری از بافت مسکونی روستا است.