چاپ

مازندران آنلاین - عضو هیئت علمی گروه شیلات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری گفت: با وجود سازه های مختلف، مهاجران خزر خانه‌ای برای زادآوری ندارند.
حسن رحمانی در گفت ‌و‌گو با ایسنا مازندران با اشاره به بررسی اثر سدهای متعدد بتنی، خاکی و بادی در مسیر رودخانه ها به ویژه برای ماهیان دریای خزر، اظهار کرد: آنچه که مشخص است هر نوع دخل و تصرف در محیط طبیعی پیامدهای منفی به دنبال دارد هرچند می تواند حامل پیامدهای مثبتی نیز باشد.
وی تصریح کرد: یکسری از ماهیان دریای خزر رودکوچ هستند که طی سیستم بیولوژیک و نیاز خود لازم است به رودخانه ها مهاجرت داشته باشند
عضو هیئت علمی گروه شیلات دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری خاطرنشان کرد: این گونه ها مهاجرت هایی با هدف تولید مثل برای بقای نسلشان در زمانی که به سن تولید مثل رسیده‌اند انجام می دهند.
رحمانی با اشاره به اینکه تمامی سازه های خاکی، بتنی و بادی در مازندران وجود دارد، گفت: همه این موانع مصنوعی ایجاد شده در بستر رودخانه در گام نخست مانع مهاجرت این گونه های مهاجر تولید مثلی به نواحی و زیستگاه مناسب تولید مثل آنها می شود.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تمامی ماهیان اقتصادی دریای خزر اعم از خاویاری، سفید، کپور، کلمه، سیاه کولی و شاه کولی جز این ماهیان مهاجر قرار می‌گیرند، اظهار کرد: در پشت تمامی این سازه های احداثی درصد قابل توجهی آب در آن باقی می ماند و موجب می شود سیستم طبیعی رودخانه از نظر میزان دبی زیستی تغییر یابد.
وی افزود: به عنوان مثال از پایئن دست پل تجن به سمت دریا عملا قسمت های زیادی از رودخانه بی آب است و بخش اعظمی از آب وارد شده از سد سلیمان تنگه تا پائین دست برای مصارف کشاورزی و آبزی پروری استفاده می شود و سد بادی رودخانه جریان طبیعی ندارد و متاسفانه این امر با مهاجرت تمامی این ماهیان همزمان شده است.
رحمانی گفت: در عمل احداث سد علاوه بر اینکه مانع مهاجرت آنها شد در ادامه مانعی برای میزان دبی رودخانه شده تا از حد نرمال و طبیعی کم و در حد صفر برسد.
این استاد دانشگاه در ادامه اظهار کرد: در مناطق نزدیک به دریا آب موجود در کانال رودخانه آبی است که در صورت پیشروی آب دریا در اثر امواج وارد آن می شود و شوری آب در آن مناطق بیشتر از آب دریا است.
وی افزود: در کشورهای پشرفته فرآیند سدسازی را 50 تا 100 سال پیش پشت سر گذاشتند و به این نتیجه رسیدند که احداث سد بدون در نظر گرفتن نیازهای زیستی موجودات آبزی موثر نیست.
رحمانی با اشاره به اینکه اگر سدی احداث می شود باید فکری برای موجودات آبزی که به صورت مستقیم می تواند نیاز غذایی ما را برآورده کند، بشود، تصریح کرد: باید کانال و پلکان ماهی‌رو را تعبیه کنند تا ماهی بتواند از این پلکان به سمت بالادست مهاجرت کرده و زیستگاه تولید مثلی خود را پیدا کند و پس از تولید مثل از همان طریق به مسیر اصلی خود برگردد.
این استاد دانشگاه گروه شیلات دانشگاه علوم کشاورزی ساری افزود: در کشورهای اروپایی حدود 25 سال پیش ماهیان را پیش از سدسازی صید کرده و پس از ساخت سد رهاسازی می کردند تا تخم ریزی صورت گیرد.
وی در پایان گفت: در پل تجن ساری نیز یک مکانی با عنوان پلکان در نظر گرفته شد اما در همان سال اول از رسوبات پر شده و آبی جریان ندارد.
گفت و گو از سارا ربیعی خبرنگار ایسنا مازندران
انتهای پیام