پیام مازند- رضا اسماعیل‌زاده با اشاره به اینکه در این استان ضایعات کشاورزی بسیاری وجود دارد که بلااستفاده مانده است، اظهار کرد: در حال حاضر عدم فرآوری ضایعات محصولات کشاورزی مهم ترین چالش صنایع غذایی مازندران است.
وی افزود: مرکبات پادرختی تا پوست آن، سبوس برنج، کاه و کلش و غیره اگر در کارخانجات فرآوری شود می تواند مورد استفاده بسیاری واقع شود به طوریکهاز پوست مرکبات می توان در تولید پکتین که یکی از مواد اولیه تولید کاغذ بوده و در حال حاضر با هزینه گزافی وارد کشور می شود استفاده کرد.
رئیس کارگروه صنایع غذایی و صنایع تبدیلی اتاق فکر توسعه و تعالی مازندران با بیان اینکه اگر فرآوری ضایعات کشاورزی جزء طرح های اولویت‌دار بومی مازندران قرار بگیرد و بتوان برای آن سرمایه گذار جذب کرد، می توان این چالش هدر رفت ضایعات را رفع کرده و از آن درآمدزایی کرد، خاطرنشان کرد: با وجود مصرف بالای روغن در سبد خانوار ایرانی بسیاری از کارخانجات روغن به دلیل کمبود مواد اولیه به حالت نیمه تعطیل درآمده است، سبوس برنج یکی از مهم ترین ماده اولیه روغن بوده که به وفور در مازندران یافت می شود اما متاسفانه به دلیل نبود کارخانه های فرآوریضایعات در استان این عناصر ارزشمند دور ریخته می شوند.
اسماعیل‌زاده در ادامه در مورد افزایش هزینه های خروجی صنعت مواد غذایی به دیلی شرایط اقتصادی یادآور شد: شرایط اقتصادی نه تنها بر مواد غذایی بلکه در تمامی محصولات بازار تاثیر گذاشته است، البته یک قسمت این افزایش به تاثیر روانی جو موجود اقتصادی باز می گردد که بی شکهر زمان تقاضا افزایش یابد، قیمت محصول نیز بالا خواهد رفت.
عضو هئیت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساریتصریح کرد: در مورد مواد غذایی هم این قاعده صدق می کند و قیمت محصولات، تابع میزان عرضه و تقاضا است، همچنین محصولات تا به تولید نهایی برسند یک روندی را طی می کنند که بالا رفتن هزینه ها در هرکدام از این مراحل منجر به افزایش قیمت خروجی خواهد شد.
اسماعیل زاده گفت: هرچند برخی از افزایش هزینه ها به دلیل تورم و خرید هیجانی مردم بوده و بالا رفتن تصاعدی آن به همین دلیل است.
وی در ادامه در مورد توجیه کشت برنج در مازندران در شرایط خشکسالی، اظهار کرد: مازندران به دلیل شرایط جوی مساعد بهترین مکان برای تولید برنج است اما در مورد خشکسالی باید از گذشته تدابیری برای جلوگیری از این معضل اندیشیده می شد، به عنوان مثال باید از کشت محصولات وارداتی که آب زیادی نیاز دارد اما مقرون به صرفه تر است باید پرهیز می شد که متاسفانه مدیریت درستی در این زمینه صورت نگرفت