بزرگنمايي:

پیام مازند - به گفته محققان دانشگاه مانش استرالیا، ساعت درونی بدن یا ریتم شبانه‌روزی، چرخه‌های هوشیاری و خواب را در واکنش به تغییرات نور محیط تنظیم می‌کند. درحالی‌که نشانه‌های دیگری مانند ورزش، فعالیت‌های اجتماعی و دما می‌توانند روی ریتم شبانه‌روزی تأثیر بگذارند، نور همچنان بیشترین تأثیر را دارد.
اختلال در ریتم شبانه‌روزی یکی از دلایل مشکلات روانی محسوب می‌شود، بنابراین منطقی است که قرارگیری در معرض نور یکی از دلایل تغییر شرایط روانی افراد باشد.
در همین راستا، محققان دانشگاه مانش بزرگ‌ترین مطالعه درباره تأثیر نور روز و شب روی ریسک ابتلا به بیماری‌های روانی را انجام دادند.
محققان در پژوهشی که در ژورنال Nature Mental Health منتشر شده است، اطلاعات 86,772 فرد از بیوبانک بریتانیا را مورد بررسی قرار دادند. این افراد برای قرارگیری در معرض نور، خواب، فعالیت فیزیکی و سلامت روان آزمایش شدند. درنهایت مشخص شد خطر ابتلا به افسردگی در افرادی که در شب در معرض نور شدید قرار می‌گیرند، 30 درصد افزایش می‌یابد. بااین‌حال، قرارگیری در معرض نور شدید در روز، این خطر را 20 درصد کاهش می‌دهد.
الگو‌های مشابهی درزمینه رفتار‌های خودآزاری، روان‌پریشی، اختلال دوقطبی و اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) هم دیده شد. این نتایج با در نظر گرفتن عوامل جمعیت‌شناختی مانند فعالیت فیزیکی، خواب، شیفت کاری، محیط زندگی و سلامت قلبی-متابولیک هم تغییری نکردند.
به گفته «شان کین»، یکی از نویسندگان این مطالعه، یافته‌های آن‌ها می‌تواند تأثیر زیادی روی جامعه داشته باشد:
«یافته‌های ما می‌تواند تأثیر بالقوه اجتماعی عظیمی داشته باشد. زمانی که افراد متوجه شوند الگو‌های قرارگیری در معرض نور تأثیر چشمگیری روی سلامت روان آن‌ها دارد، می‌توانند با اقدامات ساده، سلامت خود را بهبود دهند: قرارگیری در معرض نور در روز و تجربه‌کردن تاریکی در شب.»
محققان می‌گویند زندگی مدرن و به‌طور ویژه، قرارگرفتن در معرض نور مصنوعی و نور دستگاه‌هایی مانند گوشی‌های هوشمند، کامپیوتر‌ها و تلویزیون‌ها، ساعت درونی بدن را گیج می‌کند و نحوه تکامل مغز ما برای مواجهه با نور در روز و شب را به چالش می‌کشد.
این پژوهش در حالت کلی نشان می‌دهد که قرارگیری در معرض نور در روز و دوری از نور در شب می‌تواند روی سلامت روان تأثیر مثبت داشته باشد.