چاپ

پیام مازند - چهار دهه پس از انتشار قطعاتی ارکسترال از موسیقی مازندران، روز گذشته قطعه ارکسترال «مهر و مهربونی» بر پایه موسیقی محلی مازندرانی با تنظیم «کامبیز روشن‌روان» آهنگساز برجسته ایران و صدای «سبحان مهدی‌پور» خواننده شناخته شده اهل بابل در اختیار علاقه‌مندان به موسیقی مازندرانی قرار گرفت.
به گزارش ایرنا، عصر دیروز قطعه‌ای ارکسترال از موسیقی مازندران در شبکه‌های اجتماعی و برخی سایت‌های موسیقی منتشر شد که از نظر کیفیت تنظیم و اجرا یکی از آثار شاخص منتشر شده از موسیقی مازندران طی سال‌های اخیر محسوب می‌شود.
«مهر و مهرِبونی» عنوان این قطعه موسیقایی ارکسترال است که توسط موسسه فرهنگی هنری آوای دل البرز تهیه شد. این قطعه ارکسترال بر پایه سه ملودی بومی مازندران با صدای «سبحان مهدی‌پور» روی شعری از استاد «حجت‌الله حیدری» شاعر برجسته مازندرانی تولید شده و تنظیم آن برای ارکستر را نیز استاد «کامبیز روشن‌روان» انجام داده است.
مهدی‌پور خواننده 40 ساله اهل بابل بیش از 25 سال است که در عرصه موسیقی ایرانی فعالیت می‌کند و تا کنون آثار متعددی از جمله آلبوم‌های «قصه آفاق»، «یادواره اقبال آذر»، «جرعه‌ای دگر» و «پیدا و پنهان» با صدای این هنرمند مازندرانی منتشر شده است. او از حدود دو سال پیش تصمیم گرفت تا یکی از دغدغه‌های جدی‌اش در حوزه موسیقی را پیگیری و قطعه‌ای با کیفیت و ارکسترال از موسیقی مازندرانی منتشر کند.
او پیشنهاد یکی از اهالی رسانه مازندران برای تولید قطعه‌ای بومی را ریشه اصلی انجام این کار بیان کرد و گفت: حدود دو سال و نیم قبل برای برگزاری یک کارگاه آواز به شهر خودم بابل رفته بودم. آقای علی صادقی پژوهشگر و فعال رسانه‌ای مازندران نیز برای تهیه گزارش در کارگاه حضور یافت و پس از پایان جلسه در گفت‌وگویی که داشتیم پیشنهاد داد تا پس از سال‌ها کار در عرصه موسیقی ملی، کاری هم برای موسیقی استان خودم تولید کنم. من هم مشتاق انجام چنین کاری بودم. اما همواره اعتقاد داشتم که خیلی از اساتید و محلی‌خوان‌های مازندران این کار را با جزئیات بومی‌اش انجام می‌دهند.
خواننده قطعه ارکسترال «مهر و مهربونی» اظهار کرد: به نظرم خواندن آواز محلی کاری تخصصی است و من نمی‌توانم کار محلی را با آن فرم و روایت بومی بخوانم. حتی برخی از خوانندگانی که همین حالا در موسیقی محلی مازندران فعال هستند نمی‌توانند روایت و اجرای درستی مانند اساتید این حوزه همچون زنده‌یاد خوشرو و استاد اسحاقی داشته باشند. به همین دلیل سراغ اجرای موسیقی بومی مازندران نرفته بودم.